bu sabah aklıma gelen düşünceleri sizlerle paylaşmak istiyorum..


Yanlış anlaşılmaktan neden korkarız .. Ve yanlış anlaşılmayalım diye kendimizi türlü şekillerde ifade etmeye çalışırız .. Yanlış anlaşılırsak ne olur .. Peki yanlış anlaşılma nedir ..


Sen kendini , ruhunu , Özünü kalbinden geldiği şekilde ifade ettiğinde neden korkasın?? Seni sevmezler mi ? Onlara kendini ifade ettiğin zaman mı onlar seni sevecek ya da sen kendini "oh be sonunda anlatabildim kendimi, artık rahatım .. Yeniden sohbet ederlerim , gülüp eğleniriz" mi diyorsun..


ya da "neden beni anlamıyorlar , neden kendimi ifade edemiyorum.. neden neden "diye kendini sorgulayıp isyan mı ediyorsun..


ve şimdi tekrar baştaki sorulardan bir kaçına döneyim.. yanlış anlaşılma  çok özet olarak bizlerin "ali" dediğini karşı tarafın "Ahmet "olarak ALGILAMA sıdır.. kendi kişisel geçmişinde yaşadığı kayıtların benzerini yaşayarak benzer olaya benzer tepki vermesidir. olaya tek pencereden bakmasıdır. kendi bakış açısından...


peki biz neden kendimizi ifade etmek için zorlarız.. "yanlış anlarsa anlasın" diyemiyoruz.. yanlış anlaşılma korkumuzun altında yatan nedenler neler.

• sevilmez miyiz,
• yargılanır mıyız,
• dışlanır mıyız,
• yalnız mı kalırız
• ego muz mu sarsılır
• gülerler mi
• dalgamı geçerler

peki bu durumlarla karşılaştığımız da ne yaparız; ya oluruna bırakır "eyvallah" deriz (ki bence en güzeli budur) ya da "hayıııır öyle demek istemedim" diyerek başlayıp illaki karşı tarafa kendimizi anlatmaya uğraşırız.. "anla beni lütfen anla, hayır öyle değil, yanlış anlıyorsun , öyle demek istemedim, neden bu şekilde anlıyorsun" deriz.. ve tepinir dururuz yerimizde anla beni diye :))


eğer böyle bir durumunuz varsa bırakın herkes sizi nasıl anlıyorsa anlasın.. asıl siz kendinizi nasıl anlıyorsunuz.. konuşurken ; kalbinizle bir misiniz ? kalpten çıkanla söze dökülen aynı mı ?
özünüz ruhunuz rahat mı ? her zaman hatırlayın; kim ne derse desin, sizi nasıl anlarsa anlasın O'na karşı kalbiniz vicdanınız rahat mı ? gerisi önemli değil.. ve bir bakıma eğer neden diye sorguluyorsanız aslında O'na isyan ediyorsunuz. "beni neden böyle yarattın, neden anlamıyorlar " diye isyanda oluyorsunuz..


hatırlayın, her olan olayda bir hayır vardır.. kim bilir belki de öğreneceğimiz durumlar vardır.. ne O'na isyanda bulunun ne de kendinizden taviz verin.. ruhunuz, vicdanınız rahat ise.. ve sevgide kaldığınız sürece her şey yolunda..


özünüze her zaman saygı ve sevgi duyun..


hala nefes alıyor ve bu satırları okuyorsanız, hala yapacak işleriniz var demektir.. kendi hayatınızın kahramanı olun..


sevgilerimle...