gülümseyerek
başlıyorum yazıma. ben bir insanın , kulum ve hiçim..her ne kadar her şeyi
oluruna bırakan biri olsam da her şey tam ve eksiksiz olsun diyen ve
mükemmelliyetçi yapıya sahip bir insanım..
bugün günah çıkarma
günüm.. ve ben bir spritiüel yaşam koçuyum, astrolojiye ilgili olan, konu ile
ilgili eğitim almış ancak harita yorumlamaktan çekinen ( bişeylerin eksik
olduğunu hissediyorum ve yine tam olmasını isteyen biri olmamdan kaynaklı bir
durum) biriyim..
eğitim alırken; yaşam
koçları, spritüel yaşam koçları, enerji çalışmaları yapanların hiç mi sorunları
yok , hep mi tevekkül halinde oluyorlar, hiç mi dibe vurmuyorlar diye
düşünmüştüm. oluyormuş. onların da insan olduğunu unutmuşum :) ve tabi
kendiminde insan olduğunu her daim tekamül halinde olduğunu unutmuşum..
eskiden , spritüel yaşam
koçu olmanın verdiği sorumlulukla her zaman dimdik ayakta , mutlu , sorunsuz olmak
gerektiğini düşünürdüm.. halbuki robot değiliz ki biz.. insanız :)
bizlerde dibe
vurabiliyoruz, bizlerinde sorunları olabiliyor, ağladığı, mutsuz olduğu
durumlar oluyor.. hatta bazen kendimi yetersiz hissettiğim zamanlarda oldu.. gelen
her danışanımın bana kattığı öğrettikleri oldu.. çünkü hepimiz birbirimizin
aynasıyız.. yaşadığım deneyimlerin de ışığı ile yeniden güneşi görmeye başladım
ve düşündüm , O'nunla konuştum..
şu sıralar kendimi pek
iyi hissetmediğim zamanlar.. o yüzden pek spritüel olamayacağım:) böyle zamanlarda
kendimi yorgun ve mutsuz hissediyorum ve sadece dua ediyorum.. sizde deneyin "
Yüce Rabbim, ruhumun bedeninim ve zihnimin yeniden dengeye gelmesi için
şifalanmayı diliyorum "
dibe vurmadan yukarı
çıkılmıyor.. ve tüm olumsuzluklarımı kabul ederek onlarla sevgiyle kucaklaşarak
özgürleştiriyorum kendimden..
bunları yazmak kimine
göre cesaret, kimine göre gereksiz kimine göre ise acizlik zayıflık olabilir. Herkesin
algısı , bakış açısı farklı .. her kim ne düşünürse düşünsün hepinizi sevgiyle
kucaklıyorum.. ve tabi kendimi de kucaklıyorum..
bu duygularda bana
ait. Kollektif bilinç.. herkeste olan duygular ve durumlar.. bunları yaşıyorsam
eminim ki benden bir tane daha vardır aynı duyguları yaşayan..
her kim bu
ve benzeri duygu yoğunluğuna girmiş ise.. sakince beklesin ve nefes alsın..
düşüncelerinizi kontrol edin, negatifleri iptal edip yerini pozitife çevirin..
ve yeniden nefes alın.. gülümseyin kahkaha atın.. hala hayatta iseniz yapacak
çok şey var demektir.. hayat oyununda rolünüz devam ediyor.. hakkını verin ve
hayatınızın kahramanı olun J
Sizi çok iyi anlıyorum.Hepimiz insanız,dibe vurduğumuzu,kendimizi çok mutsuz hissettiğimiz anlar hepimiz için olmuştur.Psikiyatristlerin,yaşam koçlarının bile böyle anları her zaman olabilir.Benim böyle anlarda uyguladığım bir yöntem var,her zaman işe yaramıştır.Çocukluğumdan beri tanıdığım ve sevdiğim insanları ve onlarla yaşadığım güzel anıları düşünürüm.Ve içimden defalarca onları sevdiğimi söylerim, rahmete kavuşmuş olsalar bile böyle anlarda onlarla ruhlarımızın bir şekide iletişimde olduğunu düşünürüm.Sevgi ruhları birleştiren ve negatif enerjiyi pozitife çeviren çok etkili bir mucizedir.Hepimiz için tekamül yolu düz ve mükemmel bir yol değildir,inişli çıkışlı bir yoldur.Önemli olan yolumuzun her zaman sevgi,doğruluk ve iyilik yolu olmasıdır.Sevgi ve dualarım her zaman sizinle,Allah'a emanet olun....
YanıtlaSilMeltem
Merhaba Meltem Hanım,
Sildibe vurmak , ya da farkındalığı sağlamak.. ya da gerçek dünyaya dönmek için belkide hayatın bir oyunudur :)
ve önemli olanda özümüze saygı ve sevgi duyarak yolumuza devam etmek.. sevgiyle gülümseyerek ve içtenlikle..
En büyük mutsuzluk nedenimiz hayattan çok fazla mutluluk beklemektir.
YanıtlaSilmerhaba sayın adsız,
Silen büyük mutsuzluk , özümüzü fark edip onu sevmemektir.. ve mutluluğu hep başka yerlerde aramaktır :)
Bir zamanlar depresyon geçirmiş olan bir insan olarak dipte olmanın nasıl bir duygu olduğunu tahmin edebiliyorum.Siz de şu an depresyon başlangıcında veya depresyonda olabilirsiniz ve bu herkesin başına gelebilecek normal bir durumdur . Bunun nedeni genellikle uzun bir geçmişe dayanır, yıllların üzüntüsü ve sıkıntılarının birikimi ile oluşur,çoğu zaman da dibe indiğimizin farkında olmayız. Nedeni çok sevdiğmiz bir insanla yaşadığımız ayrılık ve bunun yarattığı büyük kırgınlık olabilir veya geçmişte yaşadığımız büyük acılar, hayata karşı duyduğumuz öfke veya korkularımız olabilir.Bizi derinden etkileyen olayları ve yaraları herr zaman ruhumuzda taşırız.Bunlardan kurtulmanın tek yolu bu nedenleri bulmak ve tüm negatif duygu ve düşünceleri pozitife çevirmektir. Bu kısa bir süreç değilidir ve üzerinde her gün disiplinli olarak içsel bir çalışma yapmak gerekir.Asla depresyon hapı kullanmamalısınz, haplar nedenleri ortadan kaldırmaz ve bağımlılık yaparlar,hapları bıraktığınızda eskisinden daha büyük depresyona girersiniz.Bir yaşam koçu olarak bunun nedenlerini bulacağınıza ve üstesinden geleceğinize inanıyorum.Bol bol sevdiğiniz kişilere ve işlere vakit ayırın.Size sağlık,huzur ve mutluluklar diliyorum.
YanıtlaSilMerhaba sayın Adsız,
YanıtlaSilyorumunuzu sevgiyle okudum . teşekkür ederim paylaşımınız ve önerileriniz için.. saloun... ancak depresyonda değilim.. Çok şükür her şey yolunda.. kısa anlık bir duygu yoğunluğuydu yaşadığım. duygunun kaynağını bulup çözdükten sonra hayatta herşey yolunda gider.. ve hep hatırlayalım aydınlıklar karanlığın içindedir.. ve her şey olması gerektiği gibidir.. yani dönüşüm yaşamak için bu tip durumlar yaşarız. en dip noktamıza iner kendi karanlığımızı görür ve sonra düzeltilmesi gerekeni farkedip düzletip aydınlığa çıkarız..
sevgilerimle..